Χάνουν αξία τα λόγια που η ρίζα τους αιωρείται χωρίς να βρίσκεται χωμένη στην ψυχή σου.
Να πονάς. Να μην σε λυτρώνει ύπνος.
Φουρτούνα παλεύεις. Κύματα ψηλά οι άσχημες σκέψεις. Σε βυθίζουν.
Ανάσα κονταίνει. Πνίγεσαι. Λίγο κάθε φορά. Όχι δεν τα παρατάς. Εμμονή.
Σε ζωή ορφανή. Να κρατάς τα δάχτυλα. Να ψάχνεις. Γεωγραφία να μάθεις.
Πάνω της.
Προσπερνάς. Αυτή η λέξη. Σαν τις εικόνες που στάμπα γίνονται σε λευκό μακό. Αποτυπώνει.
Έβγαιναν λέξεις. Σαν τα κύματα χτυπιόνταν στην ακτή που σήκωσε. Δεν ταξίδεψαν.
Ξεθύμαιναν στην ίδια τους την αγκαλιά.
Κάποτε.
Η φλόγα πείσμα. Κατάπιε τον κήπο σου.
Χτίζει μέτρα ο χρόνος. Απόσταση από σταθμό. Λιτανεία βουβή η μνήμη. Παλίρροια φουσκώνει. Μουσκεύει τα σύνορα που φτιάχνεις. Πίσω σε φέρνει. Το μέτρημα σου να χάσεις. Παραδομένη κρέμεται η επιθυμία. Αστέρι. Λάμπει. Στέμμα στο χρόνο.
Πλεγμένα σε χρυσά μαλλιά. Ψέματα. Δείχνουν όμορφα. Αλόγιστα. Λαμπερά. Εικονική πραγματικότητα δίχτυ. Παγίδες σπαρμένες. Αλλάζουν το βήμα. Ματώνουν. Πληγή χαρά.
Κυνήγι χαμένου θησαυρού. Σκοντάφτει στο ψέμα. Ανυπεράσπιστοι. Στα θέλω. Τρελαίνεσαι. Αναζητάς. Βρίσκεις λιγότερα. Πίστη δοκιμάζεται. Θυσία. Σε ναό χωρίς Θεό. Καταραμένοι. Αιώνες γυρίζουν στην επανάληψη. Χαμένοι πριν το πρώτο φως.
Ακροβάτες. Περπατούν. Ζυγίζουν τα βήματα. Κι ας πατούνε γη. Σε τεντωμένο σκοινί αναπνέουν. Κάθε ανάσα γελάει το χρόνο. Εποχή χωρίς ρίζα ανθρώπινη. Καταπίνει ό,τι δεν φυλάξανε. Κι εκείνα ζωντανά ζητούν. Ιεροί κουβαλητές. Διχασμένοι. Ξυπνούν στην ενοχή. Πλαγιάζουν αναζητώντας κόσμους. Να ζήσουν το θαύμα που γνώρισαν.