Μπροστά την κάθε μέρα ασπρόμαυρες υποχρεώσεις οδηγούν. Ένα πρόσωπο. Χαμηλωμένο. Φέγγει μειδίαμα στο τόπο γύρω. Αγκαλιά. Για τις ώρες που σαν στρατιώτης σκοπιά φυλάς για άλλους.
H γλώσσα δεν χορταίνει. Άπληστα ζητά. Να χωθεί σε άδυτα. Να γευτεί χαρά. Στο βωμό μπροστά. Να ρουφήξει ανάσα. Να κρατήσει την ζωή. Μητέρα ηδονή.
Λέξεις. Σιωπηλές σταγόνες. Βρέχουν έρημο. Tης ορφανής από φως ημέρας. Οι καιροί γεμάτοι πόνο απλώνουν κραυγές στους ζωντανούς. Η νύχτα ακολουθεί μαθηματικά τη μέρα. Το ποτάμι θα κρατήσει το ίχνος. Σημαδούρα ζωής. Θα γυροφέρνει της Γης τις όχθες. Mάρτυρας αγάπης αιώνιας.
Στους ζωντανούς. Ύψιστη δοκιμασία. Να βρεις σκοπό. Η ζωή συνεχίζεται. Δεν ξέρεις. Μπερδεύεις τα βήματα. Ψάχνεις. Συντροφιά. Την εγκατάλειψη να κρύψεις. Να είναι λαμπερά. Σαν παραμύθι.
Να ψηλώνεις στα δύσκολα. Κράτα απόσταση τους άπιστους. Τυχαίοι. Συνοδοιπόροι. Να ζητάς. Μη στέκεσαι. Μοιάζεις αλλά δεν είσαι. Δεν σπέρνεις το κακό. Κι ας μην θερίσεις.
Αδιάφορος. Καταναλώνεις το οξυγόνο. Κίνηση. Χωρίς κατεύθυνση. Εγκατάλειψη. Τιμωρία. Τα πρέπει εξαϋλώνουν ζωή. Κυριαρχία στις ψυχές που ξυπνούν τα όνειρα.
Αντίσταση. Ακούς. Οι φωνές. Δεν αφήνεις τις λέξεις να περάσουν μέσα σου. Φρουρός.
Στα ιερά που προσκυνάς μόνο εσύ.