Κοιτάζεις. Ίσια μέσα στα μάτια της. Κάθε φορά. Ίδια η δίψα. Γελάει πλατιά. Αγκαλιάζει το δικό σου βλέμμα. Μια χαρά ακόμη. Προσθέτει αξία.
Άλυτες απορίες. Γεμίζουν ουδέτερο χρόνο. Ασήμαντος προχωράει αυτός. Μέχρι να σε φέρει στην ζωή μου.
Διαφεντεύεις. Αφήνεις την χαρά να τρυπώνει σαν το φως στην χαραμάδα. Κρατάς το όνειρο ζωντανό.
Μπαινοβγαίνεις στην ζωή χωρίς κανένα κλειδί μου. Εύκολα. Δεν ρωτάς. Ξέρεις. Δεν ψάχνεις. Υπάρχει το ανθρώπινο στίγμα. Έχεις την Μεγάλη καρδιά. Μπορεί να το βρει παντού.
Ζεις με ψίχουλα. Ένα βλέμμα της. Δυο λέξεις που δεν ήταν χαιρετισμός. Νιώθεις τυχερός. Σε αφήνει να ανασάνεις. Ελεύθερος. Χωρίς σκέψεις. Δεν ψάχνεις μαγεία. Απολαμβάνεις το προνόμιο να την βλέπεις.
Χωρίς καμία σημασία η κίνηση γύρω. Μικραίνουν οι ώρες. Τίποτα σημαντικό δεν συμβαίνει. Άχρωμες εικόνες. Λείπει η ζωή. Όταν δεν σε βλέπω.
Μονοπωλεί την εικόνα. Εγκατεστημένη σκέψη. Δεν γνωρίζει ώρες και προτεραιότητες. Παρατημένα τα καθήκοντα αναμένουν την σειρά τους. Κυβερνάει την αναπνοή σου. Εισπνέεις – εκπνέεις. Σπονδή στον φύλακα άγγελο σου.