261011 Ο Γητευτής του σκοταδιού

Ζώντας σε καιρούς που η ιστορία δεν έχει συναντήσει. Μια αυτοκρατορία απλώνει το φόβο στα σύνορα μας. Βρήκε αφύλαχτες τις σκοπιές μας, έγινε κατακτητής. Το αίμα που δεν χύθηκε, σταγόνα -  σταγόνα ποτίζει την Γη μας. Ανίκανοι να επικοινωνήσουμε άνθρωπος με άνθρωπο. Είναι ανέφικτο, παρά τις τόσες δυνατότητες που έχουμε για να το κάνουμε. Γίνεται η σύγχρονη αποκάλυψη.

Η ιστορία μας επαναλαμβάνεται στους αιώνες. Θύτες και θύματα με διαφορετικές σημαίες, αιτίες, σε ένα αδιάκοπο μακελειό. Ύβρη στον Θεό του κόσμου.

Άξιοι απόγονοι του Κάιν και του Άβελ ζούμε πάνω από τον χαμό των συνανθρώπων μας. Χωρίς barcode. Σκλαβωμένοι στις γραμμές της πληροφόρησης δεν προχωρούμε, τυφλωμένοι από αυτήν. Εύκολα παραδομένοι στην νιρβάνα μια γνώσης αχρείαστης, επικίνδυνης, περιττής για τις ζωές μας. Ένας πόλεμος που δεν γκρέμισε τα κτίρια. Κτίρια μέσα στα οποία αναπνέει η ματαιοδοξία μας.

Κατέστρεψε την αγάπη μας. Μας γέμισε κίβδηλες υποσχέσεις για αυτή τη ζωή. Στόχους και διεκδικήσεις για την προσωπική μας Εδέμ. Ανίκανοι να ακούσουμε , δεν διαβάσαμε τα σημάδια. Πιστοί ταγοί πουλημένων ηγεσιών.

Τώρα, καμιά αυτοκρατορία δεν απλώνει σιδερόφρακτες στρατιές έξω από τους τοίχους της πόλης.

Είμαστε κατακτημένοι ήδη. Ξεχάσαμε να φυλάμε τις σκοπιές μας. Ζητήσαμε και πήραμε αλλά δεν μας ένοιαξε η δαπάνη. Δαπάνη που ποτέ δεν έγινε.

Τώρα το σκοτάδι δεν ζητά τον χρυσό μας. Οι ζωές μας είναι τα καραβάνια που σκλάβοι, αιώνες πριν, μετέφεραν την ανθρώπινη αξία στα παζάρια του κόσμου.

Ένα μεγάλο παζάρι ο πλανήτης. Όλοι μας σκλάβοι στον έμπορο δυνάστη. Στον γητευτή του σκοταδιού.