111111

Περπατάς σε μνημεία ζωντανά ιστορίας μεγάλης που επιβίωσαν από  τον όλεθρο μας. Βάρβαροι κατακτητές του τόπου  βαλθήκαμε να κρύψουμε το μεγαλείο μας σε μοντέρνες ζωές, ρούχα με ταμπέλες άλλων. Τυφλοί, στην πατρίδα με το πιο λαμπρό φως, που ξεχάσαμε, εμείς. Μαζέψαμε την χαρά μας για να την φυλακίσουμε στους δικούς μας τοίχους. Μείναμε μόνοι, δεν μοιραστήκαμε, γίναμε ξένοι στην πόλη μας, στην χώρα μας.

Κυνηγοί της προόδου μας, ένοχοι της κατάντιας μας, δώσαμε εύκολη νίκη στους πουλημένους. Μάρμαρο τα βλέμματα μας, δεν χωρούν τις εικόνες, αρνούνται να μεταφέρουν το μήνυμα της ήττας μας. Κι όμως, πρέπει.

Είναι εκείνη η στιγμή στο μυαλό μας που αγαπημένα πρόσωπα, χαμόγελα,  εικόνες ζωντανές, δεν έχουν αντίτιμο στο χαμό, για το όνομα μιας σωτηρίας. Της σωτηρίας των αριθμών.