Σε γονατίζει η πραγματικότητα. Σου αφαιρεί την ανάγκη αφού σε κάνει θύμα της. Μια τροφή που γίνεται ορός απαραίτητος και κάθε στιγμή το μέγα θέλω σου. Αυτή είναι η ζωή. Χτίζεις πάνω στην άμμο βάσεις που στηρίζονται στο πουθενά. Όνειρα που ταλαντεύονται μεταξύ του μάταιου που σκεπάζει την ελπίδα τους. Κυκλωμένος από τις γραμμές της πορείας σου δημιουργείς τον δικό σου προσωπικό λαβύρινθο. Αισθάνεσαι ότι βρίσκεις την έξοδο, κατακλύζεσαι από την χαρά της ελευθερίας. Είσαι έτοιμος να πετάξεις απελευθερωμένος από την τυραννία των διαδρόμων που συμπιέζουν τις άκρες του σώματος σου. Κι όμως δεν τέλειωσε. Ξυπνάς από τον εφιάλτη που δυναστεύει την γνώση. Είναι το τίμημα για την αλήθεια. Τίποτα πιο σκληρό πιο απάνθρωπο από αυτήν την αλήθεια. Μάρτυρας του ίδιου σου του εαυτού.
Σκέψεις. Δημιουργούν παρέλαση λέξεων. Ζευγαρώνουν εικόνα αυτές.
Επετειακή επανάληψη. Χαρίζει κάθε εβδομάδα. Κίνητρο που δεν ξεθωριάζει.