011112 Φλόγες

Κάθε ζωή μια φλόγα. Σιγοκαίει λες. Φουντώνει. Πετώντας τις πύρινες γλώσσες στις ξερές εικόνες γύρω της. Υπεύθυνη για τις καμμένες ζωές. Πυρκαγιά που έσβησε τη ζωντάνια. Φώς. Στις σκοτεινές γωνίες του κόσμου. Πυρά. Θερμαίνει το κρύο των ψυχών. Απεγνωσμένες παλεύουν να ακουμπήσουν τις άκρες τους κοντά της. Αιτία πολέμου. Για τους πρώτους ταξιδευτές της μεγαλύτερης δοκιμασίας. Εφιάλτης που στερεύει την ζωή σήμερα. Αφανίζει τη φύση. Το αγνότερο και μεγαλύτερο απο τα θαύματα. Άσβηστη όπως η ανάσα. Προσφέρει τον χαμό. Τον όλεθρο.Την γλυκιά θέρμη της σε κάθε  βήμα. Κάποτε σβήνει μαζί μας. Σηματοδότης  τέλους. Είμαστε μια φλόγα. Θεριεύει στο θυμό μας. Ζεσταίνει στην αγάπη μας. Κάθε φώς ενα όπλο πολέμου ή αγάπης. Όπως οι άνθρωποι μαθαίνουν στην αγνότητα της πρώτης εικόνας για να γίνουν φλόγες που θα κάψουν ενα κόσμο που δεν λυπάται που ζεί. Αμέτρητες φλόγες  τις ταξιδεύει ο αέρας. Καθέ μια. Ενα εγω. Υψώνεται στον ουρανό. Μια αναμέτρηση μάταιη. Μια καταστροφή σίγουρη. Το αιώνιο θέατρο της Δύσης  με την Ανατολή. Στην απόγνωση  τα  μάτια δεν ψάχνουν την μεγαλύτερη φλόγα. Ας είμαστε τυχεροί να δούμε την φλόγα μας να ζεσταίνει . Ας ευχηθούμε.Ο αέρας της ζωής  μην μας σπρώξει στη καταστροφή.