300418 ΟΜΦΑΛΙΟΣ ΛΩΡΟΣ

Θαύμα η γέννηση. Επαναλαμβανόμενο. Γίνεται καθημερινότητα. Γλυκιά. Σαν τις αμέτρητες αγκαλιές που μοιράζει στο χρόνο. Χωρίς υποχρέωση. Ποτάμι ρέει η αγάπη της. Η κοίτη ξεχειλίζει από αυτήν. Χάνονται οι λέξεις στη θέα ενός χαμόγελου που κουβαλάει όλες τις λέξεις του κόσμου. Ρουφάς λαίμαργα. Θέλεις κι άλλο. Φτάνεις ανθρώπινο τέλος. Απαίδευτος. Πως τελειώνει το θαύμα;
Εικόνα ξένη. Η τελευταία. Άψυχη. Δεν βρίσκει θέση μέσα σου. Αφιλόξενος τόπος η μνήμη σου. Δεμένος με τον ομφάλιο λώρο. Γεμάτη εικόνες καίγεται η σιωπή σου. Ένα βλέμμα σου. Ψηλά στον ουρανό.