... να βγω να χιμήξω στους δρόμους να αντιμετωπίσω τους δαίμονες μου, τον φόβο, την δηλητηριώδη γεύση της αποτυχίας. Να αντέξω να σκεφτώ τις νίκες τις ήττες και να μείνει λίγος χώρος για τα όνειρα μου, για ένα αύριο που για όλο το κόσμο μοιάζει ανέκδοτο, αλλά για μένα μια λαμπρή επόμενη ημέρα.
Δεν θα έπρεπε, η πρώτη νίκη, είναι μέσα μας.

Σκέψεις. Δημιουργούν παρέλαση λέξεων. Ζευγαρώνουν εικόνα αυτές.
Επετειακή επανάληψη. Χαρίζει κάθε εβδομάδα. Κίνητρο που δεν ξεθωριάζει.